Boxmeers gezin werd uitgezet naar Armenië: “Ik zou durven te zeggen dat het goed gekomen is met ons”

JEREVAN – Jarenlang leefden Hovsep Khachatryan en zijn gezin een gelukkig leven aan De Hulst in Boxmeer. In 2016 kwam daar een einde aan. Omdat de Armeniër op zijn zestiende toen hij asiel aanvroeg in Nederland een verkeerde naam had opgegeven op advies van zijn oom en die fout later wilde herstellen, werden hij, zijn vrouw en hun twee kinderen gestraft met uitzetting naar Armenië. Omroep Land van Cuijk zocht het gezin op in hun appartement in Jerevan om te praten over hoe het ze sindsdien vergaan is.

Waar het gezin in Boxmeer in een rustige woonwijk woonde, wonen ze in de grote en drukke Armeense hoofdstad nu aan een brede boulevard zo’n drie kilometer buiten het centrum. Hun flat staat wat van de weg af, ervan gescheiden door een speeltuintje annex beweegtuin, waar oude mannen hun lichaam soepel proberen te houden. Hovsep, klein van stuk en nu 41 jaar oud, staat al te zwaaien vanaf het balkon op de tweede verdieping. Hij is enthousiast, vrolijk en goedlachs. De kinderen worden uit bed getrommeld om gedag te komen zeggen tegen het Nederlandse bezoek. Alleen oudste dochter Eva (15) spreekt nog wat Nederlands. Zoon Suren (13) niet meer, maar Engels lukt wel prima. Met de kleine nakomeling Elina, slechts twee maanden na de uitzetting in Armenië geboren, is het vooral gezichtsuitdrukkingen uitwisselen. ‘Mama’ Warduhi – in Nederland veelal ‘Roos’ genoemd omdat dat is wat haar naam betekent – houdt zich wat op de achtergrond. Hoewel wat bedeesd zijn ze allemaal hartelijk.

Hard werken en altijd liefde in het gezin

Het appartement is naar Nederlandse standaarden wat donker, maar wel ruim. Een grote televisie is de blikvanger in de woonkamer. Maar in het begin was het allemaal heel anders, vertelt Hovsep. “We kwamen hier met z’n vijven op 42 vierkante meter te zitten. Het was zwaar aan het begin. Zeker ook voor de kinderen. Ze wilden naar huis – Boxmeer dus. Mijn vrouw en ik hebben hard gewerkt om ze zich hier thuis te laten voelen, zeker omdat voor ons het ook grotendeels onbekend was toen we aankwamen. Uiteindelijk is het wel gelukt, met hard werken en altijd liefde in het gezin houden. Ze doen het goed op school en omdat ze ouder worden, wordt het ook makkelijker om met ze te praten en uit te leggen waarom alles zo gegaan is.”

Steun vanuit Nederland

Het raakt een snaar bij Hovsep. De tranen komen als hij praat over hoe moeilijk het allemaal geweest is. “Ik heb keihard moeten werken, van ’s ochtends tot ’s nachts, elke dag van de week. Het is pas sinds een jaar dat ik op zondag vrij kan zijn. Er is weinig zekerheid hier.” Daarom is hij in Armenië voor zichzelf begonnen als lasser, het vak dat hij in Nederland leerde. Steun vanuit Nederland heeft het gezin echter ook geholpen om een nieuw leven op te bouwen. “We hebben financiële steun mogen ontvangen uit Nederland, uit Boxmeer. Dat is nog steeds wel zo. Daar zijn we erg dankbaar voor, net als voor alle steun die we hebben ontvangen in onze laatste maanden in Boxmeer. Dat vergeet ik nooit meer. Boxmeer was echt mijn thuis. Als ik door het centrum liep, was het alsof ik er geboren en getogen was. Als ik nu Nederlanders tegenkom hier, voel ik me thuis. Ik spreek ze ook altijd aan.”

Geen spijt

Hovsep kijkt terug naar zijn tijd in Nederland met liefde en enig gevoel van gemis, maar niet met spijt. “Ik was zestien toen ik naar Nederland kwam. Toen had ik geen idee van wat de gevolgen konden zijn van het opgeven van een verkeerde naam. Die fout wilde ik rechtzetten. Dat eerlijkheid niet altijd loont, ben ik een voorbeeld van. Maar spijt heb ik er niet van.” Hovseps tranen verraden echter dat het hem wel pijn doet. “Weet je, de mensen die het besluit over ons hebben moeten nemen, alhoewel er echt wel bij zaten die lelijk deden, zijn ook maar mensen die gewoon hun werk hebben gedaan. Ik neem het Nederland ook niet kwalijk dat we uitgezet zijn.”

Goed gekomen

Inmiddels heeft het gezin alles goed op de rit, wat meespeelt in dat laatste sentiment. “Ik zou durven te zeggen dat het goed gekomen is met ons”, zegt Hovsep. “We hebben het appartement naast ons kunnen kopen en kunnen uitbreken, waardoor we nu ruimer wonen. Ik heb alles wat een mens zou moeten hebben: een lieve vrouw, een mooi gezin, een ruim huis. Alleen als ik in hetzelfde huis kan wonen en bij hetzelfde bedrijf kan werken, wil ik terug naar Boxmeer, anders niet. Maar de kinderen willen nog steeds graag terug.”

Kleine tegenslagen

Na het gesprek, schiet Hovsep in zijn overall. Tijd om aan het werk te gaan. Het busje wacht beneden. Onderweg wijst hij nog op een bordje met instructies over wat te doen in het geval van een aanval. Zo veilig is het immers nu ook weer niet in Armenië. “Houdoe!”, roept hij nog door het open raam, terwijl hij wegrijdt. Niet veel verderop komt het busje onvrijwillig tot stilstand. Het gas werkt niet meer. Een aai over de bougies en hij rijdt weer. Ook bij kleine tegenslagen is het voor Hovsep immers gewoon doorgaan en het beste ervan maken.

Kijk vanaf maandagavond 23 juni naar een uitgebreid en emotioneel interview met Hovsep Khacharyan in het programma In Gesprek Met op het televisiekanaal van Omroep Land van Cuijk, of op YouTube.

Terug naar nieuwsoverzicht