Ouders krijgen geen antwoorden over dood Esmee: 'Ons hele leven is veranderd'
SINT ANTHONIS – Esmee Hoesen (14) werd op 19 december overreden door een vuilniswagen, vlakbij haar huis in het buitengebied van Sint Anthonis. Ze was op die donkere ochtend vlak voor Kerst op weg naar school. De chauffeur van een vuilniswagen zag haar over het hoofd toen zij vanaf een kleiner landweggetje wilde afslaan naar de Stevensbeekseweg. Esmee was kansloos tegen zo’n grote truck en overleed ter plekke.
In gesprek met Omroep Brabant doen de ouders van Esmee hun verhaal.
De 14-jarige Esmee is tien maanden na haar overlijden nog prominent aanwezig in het ouderlijk huis aan Den Hoek in Sint Anthonis. Midden in de woonkamer hangt een groot portret van haar en in een kast eronder zijn veel foto’s en allerlei spullen van haar verzameld.
Politie aan de deur
Hier in dit boerderijtje woonde Esmee met haar moeder Angela, vader Peter en haar jongere zusje. De dag dat ze om het leven kwam, vergeten de ouders nooit meer. “Het was een gewone ochtend”, vertelt Peter. “Ik lag nog in bed en Angela deed open. Politie. Ik moest meteen komen.”
Verschrikkelijk nieuws
De agenten hadden het allerslechtst mogelijk nieuws voor de verbijsterde ouders. "Uw dochter heeft een ernstig ongeluk gehad en ze is daarbij overleden", vertelden ze meteen zonder omhaal van woorden. De laatste keer dat Angela haar oudste dochter sprak bleek ’s morgens in de badkamer. Daarna was ze weg, naar school in Boxmeer.
Vaste route
Esmee fietste al duizenden keren over het Rondveld naar de T-splitsing met de Stevensbeekseweg in Sint Anthonis. Daar stak ze altijd over om op het fietspad te komen. Die donderdagochtend vlak voor de kerstvakantie was het donker en druk. Esmee wachtte geduldig achter een auto die de weg op wilde draaien, toen een vuilniswagen van achteren naderde over het Rondveld. De chauffeur was de 41-jarige Lidwina S. uit Nijmegen die al vroeg met haar ronde was gestart.
Dode hoek
In de rechtbank in Den Bosch bleek op 8 september dat zij Esmee nooit heeft gezien, ondanks dat het achterlicht van de fiets van Esmee helder brandde en er honderden meters vrij zicht was. Ook heeft Lidwina Esmee niet opgemerkt in haar dode hoek, toen ze rechtsaf wilde slaan. Ook de camera’s die zo’n vuilnisauto aan de zijkant heeft, heeft ze over het hoofd gezien.
Onder invloed
Peter en Angela kunnen er met hun verstand niet bij wat er die ochtend met hun dochter is gebeurd. “Die vrouw mocht helemaal niet rijden”, vindt vader Peter. “Ze had net haar groot rijbewijs en voelde zich nog helemaal niet vertrouwd in die wagen.” Ze snappen niet dat de vrouw Esmee niet heeft gezien op die lange weg richting de T-splitsing. Maar chauffeur Lidwina bleek ook niet nuchter. Ze had speed gebruikt de avond ervoor en was nog onder invloed tijdens de aanrijding. Ook bleek ze al een flink strafblad te hebben met daarop brandstichting en veel veroordelingen voor alcohol en drugs in het verkeer, met of zonder rijbewijs.
Rockmuziek
De ouders van Esmee schudden nog maar eens hun hoofd aan de eettafel als ze het er weer over hebben. Als iemand veilig reed was het wel Esmee, vertelt Peter. Beide ouders vertellen wat een leuk kind ze was: een heel stoere, lieve meid van 14, vriendelijk en behulpzaam die voor iedereen klaar stond, zo vatten ze samen.“We hadden een papa’s kindje en een mama’s kindje”, legt Peter de rolverdeling uit. En Esmee trok meer naar papa en hield net als hem van rockmuziek. Metallica, ACDC, dat werk. ”Vorig jaar ben ik nog met haar naar Rammstein geweest in Nijmegen”, vertelt Angela. “Dat was haar eerste grote concert.”
'Lage straf'
De ouders vinden de straf voor chauffeur Lidwina veel te laag. Die kreeg twee jaar cel van de rechter, waarvan een jaar voorwaardelijk. Ook moet ze zich laten behandelen aan haar stoornissen en haar verslaving aan alcohol en drugs. “Een straf is nooit hoog genoeg”, vindt Angela. “Ik had gehoopt op een langere straf, wij hebben immers levenslang. Wij moeten zo verder”, vertelt ze op de dag van de uitspraak van de rechtbank.
Het gemis bij beide ouders en het jongere zusje van Esmee is levensgroot. “Ons hele gezinsleven is veranderd”, vertelt Angela. “We proberen het met z’n drieën nu te redden, maar we weten eigenlijk niet hoe we verder moeten. Bijvoorbeeld Kerst zal nooit meer hetzelfde zijn.”
Vertrouwen dat Lidwina door haar straf en behandeling op het rechte pad zal komen, hebben beide ouders niet zo. “Daar heb ik een hard hoofd in”, zegt Peter meteen. “Ze heeft al zo vaak bewezen dat ze het niet kan. Eerdere straffen hebben ook niet geholpen.”
Bankje bij de kruising
Angela en Peter gaan nog regelmatig naar de kruising op een paar minuten van hun huis waar het fatale ongeluk plaatsvond. De gemeente heeft er een bankje geplaatst, zodat de ouders en ook de vrienden van Esmee daar even kunnen zitten en aan Esmee kunnen denken. Ze kijken dan uit op een T-splitsing, zoals er duizenden in Brabant zijn en waar door de onoplettendheid van een chauffeur de hun 14-jarige dochter haar jonge leven verloor. Maar de vele bloemen, knuffels en foto’s houden de herinnering aan Esmee levend.
