Songfestival 2025: Kleurrijk, chaotisch en klassiek—de aftertalk met John en Patrick
De dag na de Eurovisie-finale is bij menig muziekliefhebber een mix van nagenieten en napraten. Ook dit jaar schoven onze vaste Songfestival-watchers John Heijnen en Patrick van Beuningen weer aan. Gewapend met puntentabellen, lijstjes en meningen blikken ze terug op een van de meest besproken edities van de afgelopen jaren.
Finaleavond: een lange zit met flitsende verlichting
“Het was een lange zit,” verzucht John. “Voor de gemiddelde kijker, maar zelfs voor mij was het op een gegeven moment... pfoe.” Patrick knikt: “En die lichtshows, dat ging echt door de televisie heen.” De finale was intens: veel geschreeuw, weinig rustmomenten. Toch leverde het qua muziek ook wel wat op. “De eerste tien nummers, daar zaten er echt wel een paar sterke tussen,” .
Nederland: een dertiende plaats met een bittere nasmaak
Nederland haalde de twaalfde plek in de finale, maar eindigde bij het publiek slechts op plaats vijftien. “Wij moeten het altijd van de vakjury hebben,” zegt Patrick nuchter. “De televoters waren dinsdag nog enthousiast, maar zaterdag leek het alsof ze het voor het eerst zagen en zich vooral lieten meeslepen door de diverse shows.” De plaatsing van Nederland, pal voor het bombastische Finland, viel overigens slecht. “Dat neem ik de producer kwalijk. Dat heeft onze act echt geen goed gedaan.”
Estland verrast met espresso en energie
Dan Estland, oftewel Tommy Cash met zijn ‘Espresso Machiato’. “Dat nummer gun je het gewoon,” zegt Patrick met een grijns. “Het was zo vrolijk, zo eigen. Bij het publiek werd hij zelfs tweede.” John vult aan: “Bij mij stond hij in de top tien. Geen winnaarsnummer, maar wel een sfeerbepaler van de avond.”
Zweden: van bookmakerfavoriet naar bescheiden zesde plaats
Met 49% winstkans volgens de bookmakers leek Zweden haast zeker van de overwinning, maar dat pakte anders uit. “Ze werden zesde bij de jury, derde bij het publiek. Geen slechte score, maar ze hadden op meer gehoopt,” zegt Patrick. John: “Iedereen bij ons hoopte stiekem dat het niet Zweden werd. Beetje Songfestivalmoeheid, denk ik. Ze winnen al zo vaak.”
De verrassende winnaar: Oostenrijk met een klassieke twist
Oostenrijk werd uiteindelijk de winnaar van de avond. Tot verrassing van velen, behalve van John. “Ik zei het gisteravond al: dit gaat 'm worden. Het was mijn nummer één vanaf het begin. Klassiek, emotie, en dat dance-deel op het einde—ja, dat werkte gewoon.” Patrick is gematigder: “Dat stuk op het einde vond ik juist minder, daardoor zakte hij bij mij naar plek vier.”
Politiek? Ja. Muziek? Ook. Israël roept reacties op
Israël eindigde als eerste bij het publiek, veertiende bij de jury. Het nummer werd prachtig in beeld gebracht, met een krachtige vocale prestatie. “Het was gelikt en overgeproduceerd, maar ook gewoon steengoed,” zegt John. “Wat ze heeft meegemaakt, die intensiteit—dat voel je.” “Ze oefende zelfs met boegeroep op haar koptelefoon, zodat ze zich niet liet afleiden. Dat is professioneel.”
De jury versus het publiek
Het contrast tussen jury en publiek blijft voer voor discussie. “De jury’s blijven hun eigen koers varen,” zegt Patrick. “Soms lijkt het haast opzettelijk, zoals bij Israël. Maar het publiek laat zich vooral meeslepen door de show. Die balans blijft lastig.”
Bookmakers: geen blamage, maar ook geen roem
Wat betreft de voorspellingen van de bookmakers: die zaten er niet ver naast. “Zweden werd vierde, Oostenrijk stond op drie en won. Israël stond op vier, werd tweede. Alleen Finland, die ze op twee hadden, zakte wat weg. Maar al met al niet verkeerd,” concludeert John.
Tot slot: verschillende smaken, dezelfde passie
Het Songfestival blijft een muzikaal spektakel dat verenigt en verdeelt. “We verschillen vaak van smaak,” zegt Patrick, “maar juist daarom is dit zo leuk. Van espresso tot klassiek, van over-the-top tot ingetogen. Er zit altijd iets tussen waar je van kunt genieten.”
En zo eindigde een editie vol verrassingen, teleurstellingen, lichtflitsen en emotie. Een avond waar muziek, smaak en soms ook politiek hand in hand gingen. Wat blijft is de liefde voor het festival—en de voorpret voor volgend jaar.
